Lo medioevo
La vila devaria aver originas aut-medievalas. Lo premier document a parlar de Valderio es la Bola pontificia d’Innocenzo IV, del 1246, con las dependenças de l'abadia de Pedona. A Andòn reston las roinas d’una antica tor, lo Castlàs, adobraa ental XIII sècle per avistar lhi nemìs. Lo topònim Andòn arri baria dal prefix an, sobre, en aut, unit a donum, en relation a la costuma medievala de l’enfiteusi, benefici feudal o eclesiastic de donacion di terrens e bòscs a lhi abitants da part di benedetins, con l’òblig de trabalhas la terra. Citat jà en documents del 1264, las maisons pus anticas d’Andòn son estaas realizaas a l’entorn de la Glèisa a mesa còsta, pojaas a la Barma, pus autas de Ges per evitar las plenas. Quarque an d’après, fasent coma Coni, Vaudier jura fedeltat a lhi Anjau, mas lhi vaudierés, coma lo feudatari Giacomo Lovera, continuon a reconeisser lhi drechs de l'abat. Sot la senhoria provençala la vila deven comuna, e a la fin del govern anjovin passa sot Amedeo VI, lo Cont Verd, che l’enfeuda (1372) a Carlo di Marqués de Ceva. Ven edificaa en aquesti secles la Chapèla de la Madòna des Gracias o Madòna del Gerbet (XIII sec.) qu’a gardat un fresc del 1500 de la Nativitat.
