Lu cian e la lüna d'istà

poesia di Mario Fantino «Grjèt». Tratto da: Ousitanio Vivo n° 9, 1979

Lu riu arcur scheizi férm,
e l'umbra i survola as rivës.
N'aria tëbbia i fé bugiar es autes puentes di
ruri andurà.
E 'n mar d'grij arcianta 'nsem...
L'eiga ciara 'nt ar se bugiar, i fé
schergni a la lüna.
En cavial d'ësteles ar dröm 'nt ar sé leit suràn.
La pianura i cioma lu se sogn stanc
i smia ferma ën eterni la nüet d'istà.
A dreita dar valun ar giapa 'n ciàn...
mac la lüna i lu vé dar sé aut.
I sei giapar s'perdën avàl...
mi e la lüna nus perdén 'nt ar nosti ciél.