Poesias a Poranh

CACOU ËL FURIOT

Embè lo miu carton e mia mula Queca, l’ai portat mi Caco lo Furiòt, ‘na vòta que tornava a Poranh embè dui sacs ben plens a còl, aprés que l’avia virat per las caissinas de Sant Lorenç. “Eh, Queca, ferma-te un pauc que enjoquem Caco e lo menem a ca’ embè nòstra filovìa sensa fîls”. Mentre que veniem sus per la montaa e n’en sublavo una, me viro a beicar-lo e lo veu encara embè lo sac ben plen sus l’esquina. Lhi fau: “O macaco d’un Caco, que tenes enca’ a far lo sac a còl s’la gòba?”. E aquel “Oh, Nito, sies jà tant brave a menar-me mi e un sac ben peis, laissa que almenc l’autre m’lo pòrte mi!”.
(paraulas de Tommasino Cavallo pilhaas da l’espectacle Mistral de laCompagnia del Birùn)

LHI LOISINS

Ai vergonha d’aquesta mantelina corta blau misèria. A ben fach Tomasin a ren butar-se-la. Sant Loís, ele sì qu’a ‘na bèla vesta, mileh qu’un paggetto, mas nosautres Loisins…Aquesta muda icì l’a donaa a ma maire la maire de Tomasin, e a ela l’avia donaa la magistra Arbinòl. Mas perqué se veston ren lor da Loisins si lhi plai tant? Mi per ren istar sens sina me la siu butaa, ele pituèst d’butar-se-la a sautat sina e a dich qu’intrarè mai ent’lhi Loisins si chambion ren la muda. Lhi semelha una injusticia gròssa coma una ca’ que SantLoís s’n’en iste en Paradís tot ben vestit coma un Prenci mentre nosautres d’Daval se devem butar aquestas còtassas blanchas gropaas embè un cordin e aquesta mantelina da folatons. La maire de Tomasin lhi a dich qu’anarè a l’Enfern, mas ele lhi a respondut qu’a ren paor de l’Enfern e que ent’lhi Loisins vestit parelh lo cucarèn pròpi ren.
(paraulas de Tommasino Cavallo pilhaas da l’espectacle Mistral de laCompagnia del Birùn)